Γράφει η Μαίρη Ρετσίνα
Evia Film Project
"Μέσα από τις στάχτες μιας καταστροφής μπορούν να ανθίσουν λουλούδια, τα λουλούδια του πολιτισμού. Είναι τιμή μου να βρίσκομαι εδώ και ελπίζω να είμαι κι εγώ ένα πέταλο από αυτά τα λουλούδια" έτσι έκλεισε τον λόγο του ο Αλεξάντερ Πέιν στην Τελετή Έναρξης του Evia Film Project και η αλήθεια είναι πως όλοι όσοι πήραμε το ferry από Αρκίτσα με προορισμό την Αιδηψό, είχαμε κάτι μεγαλύτερο από μία απλή επιθυμία να παραβρεθούμε στο φεστιβάλ, είχαμε ανάγκη να γίνουμε και εμείς ένα πέταλο, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για την Βόρεια Εύβοια.
Το Evia Film Project, μια φωτεινή πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι, με ένα σαφή στόχο: να στηρίξει τη Βόρεια Εύβοια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2021.
Αιδηψός, Αγία Άννα και Λίμνη, σαν άλλη Αγία Τριάδα γίνονται για δεύτερη χρονιά οι πόλοι δράσης μιας διοργάνωσης που με την συμβολή του κινηματογράφου και της κινηματογραφικής κοινότητας φέρνει ένα νέο μήνυμα στον τόπο. Το Evia Film Project αποδεικνύει ότι ο κινηματογράφος δεν αφορά μόνο στην ψυχαγωγία, αλλά είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο για αλλαγή και ενότητα. Μια πράσινη ενέργεια που αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο κινηματογράφος έχει τη δύναμη να ανοίξει συζητήσεις, να ταρακουνήσει και να ευαισθητοποιήσει για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις και να αναδείξει τις τοπικές κοινότητες, όπως και την πολιτιστική τους κληρονομιά.
photos by Mary
Η Αιδηψός, γνωστή για την ιστορική σημασία της ως ένας από τους κυριότερους ελληνικούς οικισμούς, κι ακόμα πιο γνωστή για τα ιαματικά λουτρά και τον ευεργετικό της χαρακτήρα, μεταμορφώνεται σε αρχηγείο του φεστιβάλ για σχεδόν μία εβδομάδα τον Ιούνιο, σημείο συνάντησης δημοσιογράφων. Τόπος μάζωξης του κοινού είναι το Σινέ Απόλλων με τις καθημερινές απογευματινοβραδινές προβολές. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τα στέκια που συχνάζαμε πριν ή μετά την προβολή.
Ο τόπος νέος για εμάς, μα όχι ξένος. Σε κάθε βόλτα στους δρόμους με τους φοίνικες, σε κάθε "χάζεμα" στις προσόψεις των εμβληματικών κτιρίων, σε κάθε μικρό γραφικό ψαρό-ταβερνάκι, σε κάθε καλημέρα που αντάλλαζες με τους ντόπιους, ένιωθες μια παράξενη οικειότητα, μια άνεση, σαν αυτή που "κουβαλούσαν" τα παιδικά και τα ενήλικα ελληνικά καλοκαίρια σου. Υπήρχε μια αίσθηση ότι είχες συστηθεί ξανά με το τοπίο, σαν μια καρτ-ποσταλική γνωριμία!
Φυσικό, λοιπόν, η περιγραφή της τοποθεσίας, γεμάτη με συμβολισμούς και μεταφορές να έρχεται φέτος στο επίκεντρο του Evia Film Project.
Location managers, παραγωγοί και σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό μυήθηκαν στην αυθεντικότητα της περιοχής μέσω Fam Trip που σκοπό είχαν να ανακαλύψουν μοναδικές τοποθεσίες στη Βόρεια Εύβοια, όπως τα Λιχαδονήσια, τον φάρο Βασιλίνας και τον υδροβιότοπο Λιβάρι Ιστιαίας, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως το ιδανικό περιβάλλον για κινηματογραφικές παραγωγές.
Το δικό μας location, το "Κύμα", σήμα κατατεθέν της πόλης, ένα παλιό ξύλινο καφεζαχαροπλαστείο με ένδοξο παρελθόν, ήταν το πρώτο που αντικρίσαμε μόλις φτάσαμε και αργότερα φιλοξένησε όλες τις συζητήσεις μας γύρω από τις προβολές και τις δράσεις του φεστιβάλ. Κλασικές ταινίες και πιο πρόσφατες παραγωγές, μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ περιελάμβανε φέτος η λίστα προβολών με απώτερο στόχο να ενημερώσουν και να προτρέψουν σε δράση το κοινό αποκαλύπτοντας τις συνέπειες των ανθρώπινων πράξεων. Παράλληλα συνέχιζαν να υμνούν τη μαγεία της φύσης και αναδεικνύουν τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Το κοινό είχε την ευκαιρία να ζήσει μια μοναδική εμπειρία θέασης, με την προβολή τριών ταινιών VR και να απολαύσει δωρεάν, πέντε επιλεγμένα "πράσινα" podcast από προηγούμενες διοργανώσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα οποία εκπέμπουν sos για το περιβάλλον και εξερευνούν τον μαγικό κόσμο της φύσης και των ζώων.
Κάπου εδώ να αναφέρω ότι το Evia Film Project είχε εντάξει στο πρόγραμμα του το CIRCLE Women Doc Accelerator, ένα εξειδικευμένο workshop για την ανάπτυξη ντοκιμαντέρ, που απευθύνεται σε γυναίκες και θηλυκότητες που ασχολούνται με την κινηματογραφική σκηνοθεσία και παραγωγή.
Το βράδυ εκείνης της Παρασκευής, ο Χούμπερτ Ζάουπερ ανέβηκε στη σκηνή και με ένα τεράστιο ηλιοκαμένο χαμόγελο που πρόδιδε τις ταξιδιωτικές του περιπέτειες, χαιρέτησε το κοινό του Evia Film Project που μόλις είχε παρακολουθήσει το "We Come as Friends", ένα ντοκιμαντέρ/δοκίμιο γυρισμένο στην καρδιά της Αφρικής, το οποίο μιλά για την εκμετάλλευση αυτής της πανέμορφης ηπείρου από τον δυτικό κόσμο μέσω ενός νεο-αποικιοκρατικού χάους. Η ερώτηση του δημοσιογράφου είναι αυτή που σκεφτόμαστε όλοι "Πως καταφέρατε να πάρετε άδεια και να μπείτε μέσα στα σπίτια και τα χωριά αυτών των ανθρώπων και να τους πείσετε να σας μιλήσουν;".
Η απάντηση ξεκάθαρη "Σύνδεση. Τους έδειξα απλά και αληθινά ποιος είμαι και συνδέθηκα μαζί τους με όλη μου την ψυχή."
Φεύγοντας από το Σινέ Απόλλων σκέφτηκα αναπόφευκτα δυο πράγματα: αρχικά, την σημαντικότητα του συμβολισμού να παρακολουθήσει κάποιος την συγκεκριμένη ταινία στην πολύπαθη Βόρεια Εύβοια, και συνεχίζοντας, το πως ο Ζάουπερ έδωσε μέσα σε λίγες προτάσεις όλη την ουσία των ημερών μας στο Evia Film Project.
Επιστροφή στη στενή σύνδεση και αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τη φύση. Επιστροφή στις μνήμες ενός τόπου, ο οποίος παρά την κακοποίηση που έχει δεχτεί, στέκει αγέρωχος και φιλόξενος με την ελπίδα ότι η εικόνα του εντυπωσιακού φυσικού τοπίου και της πλούσιας βιοποικιλότητας, θα υπάρξει ξανά σε πρώτο πλάνο.
Μετά την προβολή, συζητήσαμε για την κοινωνική αδικία, θέλοντας και μη μπήκαμε στην θέση τους. Παράλληλα, το ερέθισμα ενός ξένου τόπου, ή έστω ενός τόπου που μας φιλοξένησε για πρώτη φορά, μα ήταν οικείος από αφηγήσεις και παλιές ταινίες, έδειχνε να είναι το σωστό μέρος για να απορροφήσουμε όσα βλέπουμε, ενώ παράλληλα σκεφτόμασταν τι τον συνθέτει. Λουτρά, δάση, ζώα, αλλά και στενά σοκάκια με μπουκαμβίλιες που είχαν ανθίσει και είχαν φόντο τον καλοκαιρινό ουρανό. Ετοιμαστήκαμε και πήγαμε μεταξύ γνωστών και αγνώστων για ένα καλοκαιρινό μπάνιο σαν παιδιά που βρίσκονται στο γνώριμο τόπο των καλοκαιρινών τους αναμνήσεων, εκεί που πάνε για παραθέριση κάθε χρόνο. Αποχαιρετιστήκαμε με την προσδοκία να τα ξαναπούμε εκεί του χρόνου και να δούμε πως αυτό το project θα συνεχίσει να εντάσσεται αρμονικά στην Αιδηψό, όπως φέτος.
