γραφεί Μαρίνα Ζιγνέλη
Δύο σημαντικές αφορμές να θυμηθούμε δύο σημαντικά ζητήματα
Αν κάτι έχει καταφέρει να παραμείνει σταθερό σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει ριζικά τον τελευταίο χρόνο, αυτό είναι οι Παγκόσμιες Ημέρες. Τέτοιου είδους αφορμές μάς υπενθυμίζουν συνήθως θέματα των οποίων ο αντίκτυπος εκτείνεται σε πολύ περισσότερες από τις 24 ώρες που τους έχουμε αφιερώσει. Ο Οκτώβριος έχει τη χαρά να φιλοξενεί δύο τέτοιες επετειακές ημέρες, από τις σημαντικότερες όλου του χρόνου: Η 10η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, ενώ η 25η Οκτωβρίου έχει θεσπιστεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την πρόληψη του Καρκίνου του Μαστού. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι ο Οκτώβριος στο σύνολό του είναι αφιερωμένος στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση γύρω από τον καρκίνο του μαστού.
Για να στεφθούν με επιτυχία οι δύο αυτοί αγώνες και να γίνει περισσότερο εφικτό το ζητούμενό τους χρειάζεται να αφήνεις στην άκρη τα emails, που σε περιμένουν, κάποιες φορές για να στείλεις ένα μήνυμα σε έναν φίλο ή μια φίλη. Κάθε φορά που μοιράζεσαι κι εσύ το δικό σου κουβάρι σκέψεων με κάποιο άλλο άτομο, ένα μικρό βήμα επιτυγχάνεται.
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας - 10 Οκτωβρίου
Η πανδημία έχει αναμφισβήτητα επηρεάσει τη σωματική, αλλά και την πνευματική ευεξία των περισσότερων ανθρώπων εκεί έξω. Αρθρογράφοι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο, αγκαλιά με ένα laptop, γράφουν οδηγούς καταπολέμησης της μοναξιάς, illustrators από όλο τον κόσμο προτρέπουν με τα σχέδιά τους τον κόσμο να μιλήσει για όσα νιώθει και οι celebrities μοιράζονται δικές τους ιστορίες για τις φορές που χρειάστηκε να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με το άγχος, το στρες και τις κρίσεις πανικού. Αν μη τι άλλο, όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμβάλλουν σε δύο “αγώνες” ταυτόχρονα· σε εκείνον που προσπαθεί να αμβλύνει το στίγμα γύρω από τα προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά και σε εκείνον που θέλει να μας αποδείξει ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Οι άνθρωποι αυτήν τη στιγμή, πάνω απ’όλα έχουμε ανάγκη το “μαζί”. Πρόκειται για το “μαζί” που μας στερήθηκε απότομα και δεν είναι καθόλου εύκολο να μαντέψουμε το πότε θα ξαναείναι διαθέσιμο ως επιλογή. Κι αν τελικά αργήσουμε να το βρούμε, η παγκόσμια αυτή μέρα μπορεί να σταθεί ως εφαλτήριο, ώστε να απενοχοποιήσουμε φράσεις, όπως το απλό “δεν είμαι καλά” έστω και για μια φορά. Και μετά άλλη μία, μέχρι να βρούμε την τόλμη να εκτεθούμε, χωρίς αναστολές και φόβο.
25 Οκτωβρίου
Το 2018 είχα τη χαρά και την τιμή να παρακολουθήσω την παράσταση “Παρ’όλα αυτά. Εννιά μαρτυρίες γυναικών για τον καρκίνο”, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη. Εννέα γυναίκες που έδωσαν τη μάχη τους ενάντια στον καρκίνο του μαστού, ανέβηκαν στο ίδιο θεατρικό σανίδι, χωρίς να είναι ηθοποιοί, για να μοιραστούν τις ιστορίες τους με περισσότερα από 400 άτομα. Μετά το θέατρο, ήρθε η τέχνη της δερματοστοιξίας να με ξαφνιάσει ευχάριστα. Συγκεκριμένα, η Ρεβέκκα Γιαννοπούλου με την τέχνη του medical tattoo και το project Celebrate Your Scars. Κάθε χρόνο στις 25 Οκτωβρίου, εκείνη προσφέρει αναδόμηση της θηλής δωρεάν σε γυναίκες που το επιθυμούν. Στόχος της, όπως λέει, είναι να μετατρέψει τα σημάδια πολέμου σε σύμβολα ειρήνης.
Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης του Καρκίνου του Μαστού
Αφήνοντας, όμως, για λίγο στην άκρη τις τέχνες, μπορούμε να μιλήσουμε και με νούμερα. Σύμφωνα με τα στατιστικά του πανελλήνιου συλλόγου, Άλμα Ζωής, κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε περίπου 6.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού. Παγκοσμίως, ο αριθμός αυτός ανεβαίνει στο 1.600.000. Με τη σωστή πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση, η πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτών μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιτυχία.
Τα νούμερα αυτά δίνουν καίριο νόημα στο γεγονός ότι κάθε χρόνο ο Οκτώβριος “ντύνεται” στα ροζ. Την πραγματική μάχη απέναντι στον καρκίνο του μαστού θα την έχουμε νικήσει, όταν πια δε θα υπάρχει το στίγμα γύρω από την ασθένεια, όταν θα βοηθούμε έμπρακτα τις γυναίκες και θα τις προτρέπουμε να αισθάνονται και πάλι καλά με το σώμα τους και όταν θα τους δίνουμε το χώρο για να βγαίνουν μπροστά και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους χωρίς να έχουν δεύτερες σκέψεις. [...]
Δε βγαίνουν όλες οι γυναίκες αλώβητες από αυτή τη μάχη. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι ότι καμία γυναίκα, ποτέ δε “ηττήθηκε”. Άλλωστε, εμείς όλοι δεν είμαστε που σε όλες τις άλλες περιπτώσεις επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι; Ε, γιατί να κάνουμε εξαιρέσεις τώρα;
