editor: Christiana Athanasiadou
Πέρυσι είχα ένα κακό καλοκαίρι (όχι το χειρότερο της ζωής μου, αλλά κακό). Ήταν κάπως βαρύ και έπρεπε να μεταβολίσω πολλά μαθήματα ζωής καλοκαιριάτικα. Κι όταν ήρθε ο Σεπτέμβρης μου είχε φύγει αυτομάτως κι ένα βάρος. Δεν υπήρχε λόγος να προσποιούμαι πως όλες αυτές τις ανέμελες στιγμές θα τις χαρώ ζώντας το όνειρο φέτος. Μόλις σκέφτηκα ότι το καλοκαίρι είναι σαν το καρπούζι ή θα σου βγει μάπα, ή που θα είναι τόσο γλυκό που δε θα θες να τελειώσει. Όλον τον χειμώνα ονειρευόμουν ένα ανάλαφρο καλοκαίρι, δεν τολμούσα, ωστόσο, να το σχεδιάσω ή να το ξεστομίσω μην τυχόν και δε μου βγει και πάμε για πανηγυρικό σερί αποτυχίας.
Ονειρευόμουν ένα καλοκαίρι απ' αυτά που ξημερώνει και δεν το έχεις καταλάβει, ένα ανέμελο καλοκαίρι, που σε ωθεί να αναγεννηθείς. Που όλα πήγαν σωστά, και όσα πήγαν λάθος κάπως δεν μας ενόχλησαν και τρομερά, έγιναν γκάφες και γελάσαμε.
Ήθελα ένα τέτοιο καλοκαίρι και το έχω. Ο Σεπτέμβρης φέτος δεν ήθελα να έρθει.
☼
Με θυμάμαι μικρή σε διακοπές με τους γονείς μου, να παρατηρώ τους νέους, τις παρέες και τα ζευγάρια και νιώθω ανυπομονησία για να μεγαλώσω και να δημιουργήσω τις δικές μου ιστορίες, σε κάποιο νησί με φίλους. Σε έναν τόπο που ακόμα δεν ήξερα. Εκεί που θα γυρνάμε αργά το βράδυ, θα μιλάμε μέχρι το πρωί, θα κολυμπάμε την αυγή. Θα νιώθω οπωσδήποτε ερωτευμένη, θα κάνω μία βόλτα με το ραδιόφωνο τέρμα. Με θυμάμαι να τα ονειρεύομαι και να τα περιμένω πεισματικά, σχεδόν κάθε χρόνο που ήμασταν σε κάποιο νησί ή στην Άφυτο (όπως πάντα). Μεγαλώνοντας τα έκανα όλα, όχι με αυτήν την σειρά, κι όχι όλα μαζί. Έπεσα πάνω σε τοίχους και σκόνταψα πάνω σε κοτρόνες, γιατί τελικά νομίζω ότι δεν ήμουν έτοιμη να τα ζήσω ολόκληρα και στ'αλήθεια ξέγνοιαστα.
☼
Πάντοτε με ενθουσίαζε κι αυτό το συναίσθημα ότι τα παραπάνω θα τα μοιράζομαι με ανθρώπους, που τα περιμένουν εξίσου. Κι αυτό δεν έρχεται κατά παραγγελία. Έρχεται αβίαστα, αν είσαι έτοιμος και λίγο τυχερός.
Επίσης, με ενθουσίαζε η δύναμη που αποκτά ο χρόνος όταν περνάμε καλά. Όταν για λίγο κάνουμε μία παρένθεση στην πραγματικότητα μας και χάνουμε την αίσθηση του χρόνου. Όταν συμβαίνει αυτό, ζώντας μία νέα εμπειρία -και δύο-, πάντοτε σκέφτομαι πως η καθημερινότητα δεν είναι αληθινή ζωή και μόνο αυτές οι παρενθέσεις, μας δίνουν οξυγόνο σε δόσεις, για να αντέχουμε την αλήθεια της καθημερινότητας και να δημιουργούμε.
Τις πρώτες 17 ημέρες του Αυγούστου συνέβησαν. Όλα. Είδα ένα νησί από τα μάτια ανθρώπων, που όχι απλά το αγαπούν, αλλά το θεωρούν ιερό, κι έτσι, δεν γινόταν παρά να το αγαπήσω κι εγώ. Όταν έφτασα στην Χίο ταλαιπωρημένη και άυπνη μετά από 16 ώρες ταξίδι, έψαχνα διακαώς έναν καφέ, ήπια μια γουλιά, έσερνα μία τεράστια βαλίτσα και σκέφτηκα «έχουμε δει και καλύτερα λιμάνια, θα δείξει πως θα πάνε οι διακοπές.» Όντως μέχρι και το τέλος των διακοπών, το λιμάνι μου φαινόταν λίγο άχρωμο και κάπως flat, αλλά τόσο οικείο, που όταν έφευγα, πίστευα πως έχω ξαναβρεθεί πολλά καλοκαίρια πριν απ'αυτό.
☼
Ήμασταν πέντε κορίτσια, σε τελείως διαφορετικές φάσεις της ζωής τους και θα μέναμε σ'ένα κάπως ετοιμόρροπο σπίτι. Δύσκολη αποστολή, ε; Ένα σπίτι πολύ παλιό, με τα απαραίτητα, που γέμισε ζωή και μας φιλοξένησε για βδομάδες. Πόσο τυχερές ευγνώμονες που υπήρχε!
Πάντως, κατέφτανα στη Χίο με μηδέν προσδοκίες και χωρίς εισιτήριο επιστροφής.
☼
«Αν περνάμε καλά, θα κάνουμε εδώ Δεκαπεντάυγουστο».
Ξεκινήσαμε τις διακοπές μας κάνοντας ένα road-trip στη Βόρεια μεριά του νησιού, όλες οι στάσεις ήταν ξεχωριστές. Μέσα στις επόμενες ημέρες, γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί, έμεινα έκπληκτη από τις παραλίες και τα νερά τους, στάμπαρα ένα-δύο μαγαζιά, που θα ήθελα να πηγαίνω κάθε βράδυ. Βρήκα δύο από τα πιο αγαπημένα μου μπιτς-μπαρ στον κόσμο, νομίζω με υπερχρέωσε η Turkcell, αλλά δεν πειράζει.
Τα χωριά της Χίου θα τα θυμάμαι για καιρό, γιατί οι πλατείες τους έχουν μια αγνότητα σπάνια. Βρεθήκαμε σε τέσσερα πανηγύρια, κολυμπήσαμε σε μαγικές παραλίες, ακύρωσα την Ικαρία, που είχα κανονίσει, την αφήνω για του χρόνου.
Αυτοσχεδιάσαμε και μας βγήκε σε καλό. Ευλογημένος τόπος η Χίος, πράγματι! Ένας ωραίος Αύγουστος. Έτσι ακριβώς φανταζόμουν τα καλοκαίρια όταν ήμουν παιδί, έτσι ακριβώς ήθελα να 'ναι, κι αυτό είναι ό,τι πιο κοντά σε απολογισμό μπορώ να κάνω.
Καλό Σεπτέμβρη και Καλή Αντάμωση.
_
Υ.Γ.: Σε επόμενο κείμενο θα μοιραστώ τα Do's στο νησί.
